Το καυτό στέκι της Κηφισιάς έχει γκουρμέ σύγχρονα τάπας, «προχώ» ντεκόρ, ωραία μουσική κι εξαιρετικά κοκτέιλ.
Dandy cool chic: Με τόσο ωραία και με άποψη μαγαζιά όπως το «The Dalliance House», νιώθεις σαν να μην υπάρχει απόσταση ανάμεσα στην Αθήνα και στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου, τουλάχιστον στον τομέα των μπαρ-ρεστοράν. Το πανέμορφο νεοκλασικό της Κυριαζή ανανεώθηκε ριζικά, με ένα πανέμορφο mix ’n’ match με dandy αύρα και cool πνεύμα, καθώς το πολυτελές μπλέκεται με το καθημερινό υλοποιώντας ασκήσεις αφοπλιστικού γούστου. Τα σκανδιναβικά έπιπλα έχουν δίπλα τους μινιμαλιστικές μοντερνιές, τα κλασικά –έως μπαρόκ– κομμάτια συνυπάρχουν με στοιχεία arte povera, η γυμνή δομή του κτιρίου συνδυάζεται με επιζωγραφισμένες ταπετσαρίες που προσθέτουν ένα indie στοιχείο στη διακόσμηση. Στο ισόγειο δεσπόζει η μεγάλη μπάρα με τα στουλ-πολυθρόνες, για να μπορείς ακόμη και να φας με άνεση, και μετά η δράση μοιράζεται στα δωμάτια και στον όροφο. Είναι δυνατό το πακέτο του «Dalliance» και γι’ αυτό γίνεται χαμός κυρίως από νέο κόσμο, που ευχαριστιέται το ρυθμό, την ιντριγκαδόρικη διακόσμηση, τα εξαιρετικά κοκτέιλ του Γιάννη Σαμαρά και των συνεργατών του και το έξυπνα γκουρμέ φαγητό.
Τα νεο-τάπας: Στην Αθήνα έχουν εμφανιστεί τα νέα ήθη ενός φαγητού που είναι πέρα από την καθιερωμένη φόρμα τού ορεκτικό και κύριο πιάτο μπροστά στον καθέναν. Στο βραδινό μενού του «Dalliance» υπάρχει μόνο η λογική των μικρών πιάτων που ευνοούν το τσιμπολόγημα της παρέας συνοδεία δημιουργικών κοκτέιλ ή κρασιού. Αυτός είναι ο στόχος τους, σύμφωνα με τον κατάλογο –«η επικοινωνία, η παρέα και η κοινωνικότητα»–, και τον πετυχαίνουν 100%. Τα πιάτα μπορούν να φαγωθούν με μαχαιροπίρουνο, αλλά ανέτως λειτουργούν και σαν fingerfood. Το εξαιρετικό fish ’n’ chips φανερώνει άπαιχτο και ακριβές τηγάνι: μπακαλιάρος-αφρός, κλεισμένος σε στεγνό, τραγανιστό κουρκούτι tempura και πατατούλες δαντελένιες, αέρινες. μόνο στο βελούδινο ταραμά θα ταίριαζε να είναι λίγο πιο ξινός. Άλλος ένας εξαιρετικός μεζές είναι το ταρτάρ τόνου κλεισμένο σε ένα κριτσανιστό σύννεφο από καταΐφι συνοδεία ωραίας μαγιονέζας τσίλι, που θα της πήγαινε πολύ να έχει και ουασάμπι.
Πιο απλές οι κροκέτες πατάτας, αποδεικνύουν γι’ άλλη μία φορά την ποιότητα του τηγανιού και τους ταιριάζει πολύ η ξινούτσικη κρέμα γιαουρτιού μουστάρδας που έρχεται μαζί τους. Στην τριλογία των mini burgers την παράσταση κλέβει το «μη burger» από παναρισμένο κατσικίσιο τυρί με παντζάρι, το μοσχαρίσιο είναι νόστιμο, ενώ του κοτόπουλου στεγνό και άχαρο. Οι πατάτες που τα συνοδεύουν μελωμένες και μαστιχωτές, το ψωμάκι μπριός επιπέδου. Δεν βρήκα επιτυχημένα τα nachos «hot dog» με ψιλοκομμένο λουκάνικο. η ιδέα είναι έξυπνη, αλλά η γεύση τους καθόλου «βρόμικη». Το σουβλάκι κοτόπουλου ωστόσο, ίσως το καλύτερο στην Αθήνα, με το κρέας σοταρισμένο άψογα, χυμώδες, νόστιμο και τρυφερό. μόνο η ωραία σάλτσα λιαστής ντομάτας τού πέφτει κάπως δυνατή. Πολύ όμορφο το σερβίρισμα του φαγητού σε μοντέρνα σκεύη και με εξευγενισμένο νεο-ταβερνέ στιλ. Τα γλυκά, τέλος, είναι ερεθιστικά –από την κανελέ τρυφερότητα των λουκουμάδων μέχρι την ευγένεια και τις εκφραστικές γεύσεις των μικρών creme brulee (βανίλια, καφές, φιστίκι ) και τα αέρινα κανταϊφάκια με άρωμα πορτοκαλιού–, σε κάνουν να φλερτάρεις με την ιδέα της εξόδου για γλυκό και κοκτέιλ.