Η νέα σεζόν βρίσκει το bar-restaurant της Κηφισιάς με νέο σεφ και επίσης νέα κουζίνα με casual/γκουρμέ στιλάκι. Ε, του πάει…
Είναι πάντα στις ομορφιές του το «The Dalliance House» του Λευτέρη Μπακόπουλου και της Μαριλένας Σπανουδάκη. Όταν είχε ανοίξει, πριν από δύο χρόνια, ο Δημήτρης Αντωνόπουλος έγραψε ότι «κάνει ασκήσεις γούστου» και δεν θα διαφωνήσω καθόλου. Με ένα στιλιστικό αλισβερίσι σύγχρονου σχεδιασμού και vintage αισθητικής (που παραπέμπει και στο παρελθόν του κτιρίου ) κάθε γωνιά σού αφήνει… ίχνη στον αμφιβληστροειδή.
Είναι το «άγριο» των φαγωμένων από το χρόνο τοίχων του κηφισιώτικου αρχοντικού. Είναι οι απίθανες ταπετσαρίες, όπως η γυναικεία μορφή που μοιάζει σαν λεπτοδουλεμένο τατουάζ στην κάτω σάλα ή η αλά αμερικάνικο βιβλίο κόμικς (με τον απαραίτητο super hero να σώζει την κατάσταση ) επένδυση της σκάλας που οδηγεί στο πιο ήσυχο και cosy επάνω επίπεδο. Είναι και τα έπιπλα, που δένουν το πολυτελές με το καθημερινό.
Κόσμος μπαινοβγαίνει όλες τις ώρες. Τις νύχτες το «The Dalliance House» έχει ένα ανθρώπινο μελίσσι γύρω από την όμορφη μπάρα του, η οποία ξεκίνησε με δυνατή ομάδα και κράτησε την κοκτεϊλική της φήμη. Σ’ αυτήν τη φάση το νυχτερινό μενού είναι αυτό που ανανεώνεται, θέλοντας να δώσει στο φιλόξενο buzz του χώρου πιο γκουρμέ χαρακτήρα κρατώντας ταυτόχρονα το feeling φιλικό και χαλαρό. Τα πρώτα δείγματα γραφής του 27χρονου Πέτρου Δήμα που ανέλαβε την κουζίνα –με πιο κλασική δομή πρώτων, κυρίως πιάτων και γλυκών, και μεγάλες μερίδες πλέον– είναι νόστιμα, παιχνιδιάρικα και καλαίσθητα.
Η μανιταρόσουπα, π.χ., γίνεται στα χέρια του καινούργιου σεφ ένας αρωματισμένος με λάδι λευκής τρούφας καπουτσίνο με ωραίο αφρό, με το κάστανο να της προσθέτει σε υφή και μια ροδέλα φρυγανισμένου ψωμιού να «καπακώνει» το φλιτζάνι. Το ταρτάρ σολομού τυλιγμένο σε ρολάκι από αγγούρι, με γιαούρτι, μίνι σαλατικά και ζελέ λάιμ είναι δροσερό και ορεκτικό κι ο τόνος τατάκι σε κρούστα μπαχαρικών κερδίζει έξτρα πόντους με μια απίθανη μαγιονέζα φουντούκι.
Από τα κυρίως πιάτα που δοκίμασα, το νόστιμο, αρωματικό κριθαρότο αγριομάραθου με καραβίδες στη σχάρα θα ήταν καλύτερο αν το κριθαράκι κρατούσε λίγο παραπάνω στο δόντι, η μοσχαρίσια ταλιάτα με τα φρέσκα μανιτάρια –βασιλομανίταρα, κανθαρέλες και καισαρικά– ήρθε σωστά ψημένη και το χοιρινό με πουρέ γλυκοπατάτας, σελινόριζα, pop pork (από τραγανή πέτσα ) και σάλτσα μπαχαρικών μύριζε… χειμώνα.
Τα επιδόρπια κρύβουν επίσης ωραία στιγμιότυπα: το μπανόφι, πληθωρικό, σχεδόν «μπρουτάλ» κλασικό γλυκό, στην προκειμένη είναι λεπτεπίλεπτη περίπτωση, με ένα κέικ αφράτο, σχεδόν συννεφένιο, σάλτσα καραμέλας και λουκούμι μπανάνας και το παρφέ καραμέλας με μπισκότο βουτύρου και ζελέ πράσινου μήλου θα εκτιμηθεί από όσους δεν αφήνουν το iPhone από το χέρι τους. Παραπάνω δεν θα πω, αλλά είναι σχεδόν… iDessert.